"Het stuk, dat begint als een thriller, wordt een fictieverhaal als een roman maar slaagt erin om de draad niet te verliezen. Twee uur lang houdt Murgia ons in spanning, terwijl hij de gebeurtenissen vertelt in een vierkant van licht. Achter hem een scherm waar de andere personages in close-up te zien zijn. Rechts een opnamestudio waar Lou zit (Nancy Nkusi, ontroerend en duizelingwekkend mooi). Het toneel is bedekt met sneeuw."

"Een uitstekende voorstelling waar Murgia zoals altijd uitblinkt in een regie met zeer technische allures en we weten dat de magie snel aanwezig is bij hem. Het is een plezier om hem terug te zien op het toneel, blij om de confrontatie met het podium aan te gaan."

"De mozaïek van de ingelaste videobeelden en -dialogen, de steeds sterker geïncarneerde aanwezigheid van de vertolkers die in hun eenzame bubbel zijn opgesloten – hij danst zijn ontreddering, zij zingt haar klaagzang – maken van dit theatermoment een poëtische fabel waarvan de echo op een vreemde manier resoneert met onze tijd. Ook al is de situatie niet vergelijkbaar met de huidige pandemie, we zien een volledige planeet te gronde gaan door eenzelfde ramp. Het levert stof tot nadenken bij het buitengaan."

"De nieuwe voorstelling van Fabrice Murgia en Laurent Gaudé, die een aantal avonden werd verlengd op het Festival van Avignon waar ze voor het eerst werd opgevoerd, neemt ons mee naar een toekomstige wereld aan de zijde van een eenzame man. Alleen sinds de verdwijning van zijn metgezel in het midden van de nacht. Bovendien is de nacht ook verdwenen..."