Het werk van Benjamin Verdonck, groot en klein, ontstaat in zijn atelier. Sinds enige tijd bouwt hij aan een reeks mobiele theatervormen, gemaakt met eenvoudige materialen als hout, verf, karton en touwtjes, veel touwtjes. Hun kleinschaligheid is bewust: een aandachtig gebaar bij het besef van de ecologische catastrofe, een bezorgdheid die al langer aanwezig is in Verdoncks werk. 

“Ik ben deze miniatuurtheaters ook beginnen maken als reactie op mijn werk in de publieke ruimte waar je de aandacht van voorbijgangers moet trekken met grote en spectaculaire werken, waar het nodig is vooraf allerlei toestemmingen te verkrijgen en logistiek goed voorbereid te zijn. Ik zou willen werken zoals een muzikant die zijn gitaar altijd bij zich draagt en om het even waar kan spelen, op om het even welk moment. Nu kan ik op een trein stappen met één van mijn doosjes, voor vrienden spelen of voor organisaties waarvan ik de inzet onderschrijf, in hun ruimtes, op de plekken waar ze op straat komen, etc. De simpelheid in mechaniek en techniek maakt het dus mogelijk voor mij om me in een andere tijdelijkheid te begeven, om niet twee jaar op voorhand een tournee te moeten plannen, om me te bevrijden van de dwingende condities van de theatersector. Naast het plezier in het atelier dat ik heb met het vervaardigen ervan, is het ook een medium om mijn praktijk en mijn relatie met de manier waarop iets geproduceerd wordt en de ecologische impact ervan scherp te stellen.” - Uit een interview met Benjamin Verdonck door Victor Roussel (Théâtre de la Bastille) 10/12/2018

Liedje voor Gigi speelt in Waregem, Evergem en 5-8 juni in Wenen tijdens Wiener Festwochen (AT)
Waldeinsamkeit is te zien in Bochum (DE), Kana Theatrical Centre, Szczecin (PL), Het Bos, Antwerpen (BE) en op het Utrechtse Tweetakt Festival (NL) in combinatie met one more thing en Gille leert lezen.