Wij vertaalden voor u een paar quotes uit de recensies:  

"Het is niet makkelijk om na zo’n voorstelling weer op adem te komen. Niet makkelijk om naar behoren te applaudisseren (keihard). Niet makkelijk om uit je stoel op te staan, de uitgang van het Théâtre de la Bastille te zoeken en weer in de verlichte straat en stad te komen. Rouge décanté (Bezonken rood) neemt je mee naar het innerlijk van een man wiens hart en geest gebroken zijn, en die reis heeft zo’n dramatische intensiteit, zo’n emotionele kracht dat je wezenloos achterblijft, onuitwisbaar getekend. Op uitzonderlijke, extatische momenten als deze besef je hoe groots en onvervangbaar menselijk theater kan zijn. (…) De grote Vlaamse regisseur Guy Cassiers heeft deze aangrijpende monoloog, die is opgebouwd uit flashbacks, achtereenvolgende – vaak gruwelijke – onthullingen en wanhopige bezweringen schitterend georkestreerd. (…) Dirk Roofthooft belichaamt de tragische protagonist, een man die wordt achtervolgd door het verschrikkelijke spookbeeld van barbaarse wreedheid. Zonder pathos, zonder bombast maakt hij zich elk woord, elke gemoedsbeweging van zijn personage eigen. (…) Hij is niets minder dan het gekwetste mensdom." - Philippe Chevilley in Les Echos, 7 december 2015

"Bezonken rood ging ruim tien jaar geleden in première in een regie van de Belg Guy Cassiers en bleef sindsdien door Europa toeren, maar had nog nooit Parijs aangedaan. Dat euvel is nu eindelijk hersteld. In het Théâtre de la Bastille loopt momenteel dit stuk, dat in alle opzichten opmerkelijk is. Ten eerste is er de tekst van de Nederlandse schrijver Jeroen Brouwers, die hier vertelt over zijn jeugdherinneringen, toen hij als kind tijdens de Tweede Wereldoorlog met zijn moeder, zijn grootmoeder en zijn zus opgesloten zat in een jappenkamp. Ten tweede de regie van Guy Cassiers, die hier alle duivels van zijn multimediale, meerzintuiglijke theater ontbindt. En ten slotte de vertolking van Dirk Roofthooft, een geweldig acteur, die hier afdaalt in het hart van de menselijke duisternis. Onthutsend." - Fabienne Darge in Le Monde, 4 december 2015

"De stem van Brouwers wordt gedragen door een acteur met grote subtiliteit en diepgang, Dirk Roofthooft. Cassiers, een meester op dit gebied, maakt gebruik van licht, klank en video om de voorstelling een complexer karakter te geven. Hij weet heel precies wat hij doet: hij laat ons een geweten zien dat uiteenspat, een lijdende ziel die blokkeert en ontwricht is diep vanbinnen. Alles zit hem in de pen van Brouwers, en Dirk Roofthooft gaat naar de essentie van de woorden, de taal van de schrijver, hier in een vertaling van Patrick Grilli. Een ontegenzeggelijk groots moment, een must om te ontdekken of opnieuw te gaan zien en te delen." - Armelle Hélio in Figaro Scope, 2 december 2015

"Dirk Roofthooft voert ons mee naar de diepten van de troebele, wazige, uiteengevallen binnenwereld van deze man. Hij staat alleen op het toneel, opent en sluit de stroken van het scherm dat in hem voor zijn geheugen hangt, neemt ons mee naar het hart van zijn innerlijke duisternis, dankzij een virtuoos, door Guy Cassiers bedacht systeem. De Belgische regisseur beheerst magistraal de kunst van het multimediatheater in dienst van de literaire, strikt persoonlijke ervaring.
In zijn Japans aandoende nachtdecor, waar als bloederige strepen dunne, rode lichtlijnen doorheen lopen, ontplooit Dirk Roofthooft zijn immense talent, ons meevoerend naar de diepten van de troebele, wazige, uiteengevallen binnenwereld van een man die gaandeweg wordt overmeesterd door dit ‘bezonken rood’, een sluier van bloed die eindelijk weer bovenkomt, als een gordijn dat aan stukken wordt gescheurd." - Fabienne Darge in Le Monde, 12 december 2015