“Theater is vandaag meer dan ooit nodig. Omdat het mensen samenbrengt. Omdat het andere perspectieven biedt. Omdat het ruimte maakt voor empathie, verbeelding, discussie én gemeenschap.”
- de Toneelhuismakers
Stand-by Bourla!
We herontdekken wat een bijzondere plek de Bourla eigenlijk is. Een plek in het hart van Antwerpen met bijna tweehonderd jaar artistieke en sociale geschiedenis, een gebouw dat met de stad is groot geworden en de sporen van die historische ontwikkeling in zijn architectuur meedraagt: van de Franstalige opera over het Nederlandstalige toneel tot de vaak meertalige en multidisciplinaire voorstellingen van nu. Maar het is ook een plek waar voor veel mensen heel persoonlijke en emotionele herinneringen aan verbonden zijn. In een tentoonstelling over de Bourla aan het einde van seizoen 2025-2026 gaan we die artistieke en architecturale, sociale en persoonlijke verhalen uitvoerig vertellen.
We leven in een onrustige wereld. Dat is het minste wat je kan zeggen. Sinds enige tijd is zelfs de mogelijkheid van oorlog in ons deel van de wereld een ernstig te nemen politiek gespreksonderwerp geworden. De sfeer van onze samenleving kenmerkt zich door een groeiende polarisering, een toenemend gebrek aan nuance, een steeds agressiever en intoleranter taalgebruik, een onwil om zich in de ander te verplaatsen,... Het is helaas allemaal al vaker gezegd: het sociale weefsel scheurt.
We denken dat het theater in die rusteloze wereld een belangrijke rol kan spelen. Niet in de laatste plaats omdat het mensen samenbrengt. De nood aan plekken waarin de communicatie op een andere, meer open en genereuze manier verloopt is groot; we werken hard om van ons theater een dergelijke plek te maken. Al onze voorstellingen, degene die we zelf creëren en degene die we uitnodigen, alle debatten en evenementen die we organiseren zijn evenveel ‘voorstellen’ om op een andere manier naar de wereld te kijken en ermee om te gaan: met meer verbeelding, kritischer, speelser, ironischer, inclusiever, met meer empathie en meer gevoel voor gemeenschap.
We staan met onze voorstellingen midden in de samenleving. De invalshoeken van onze nieuwe creaties laten aan duidelijkheid niets te wensen over: oorlog en de (on)mogelijkheid om die te verbeelden (Guernica Guernica); de gestage normalisering van een onrustbarend extremistisch gedachtegoed (Voor het pensioen); de universele behoefte om te vieren als tegengif tegen individualisme (Chapters of Celebration); een radicaal verslag van vrouwelijke offers (a rite of spring); een verbindend muzikaal project met de klanken van de stad (Symphony for one hundred citizens and a traffic light), de gewelddadigheid van afscheid (ALL TOGETHER NOW!), en het loslaten van oude geesten om de toekomst eindelijk te laten beginnen (Give Up, Old Ghosts!).
We blijven geloven in de kracht van het samenbrengen van mensen rond een voorstelling: een ervaring die gemeenschappelijk wordt beleefd en dan individueel wordt geëvalueerd. Een voorstelling als een voorstel, als onderwerp van gesprek en discussie, als aanleiding tot inspiratie en emotie, als mogelijkheid tot droom en verbeelding.
We zijn ook dit seizoen stand-by.
FC Bergman, Olympique Dramatique, Benjamin Abel Meirhaeghe, Görges Ocloo, Lisaboa Houbrechts