De toenemende fascinatie van theatermakers voor videogames, game design en virtuele omgevingen voelt in zekere zin tegenintuïtief. Het hier-en-nu van theater lijkt maar moeilijk te rijmen met de digitale aard van games die de etherische poorten naar een altijd-en-overal hebben opengezet. Een scherm vol avatars en non-playable-characters (kortweg NPCs) is immers iets anders dan een ontmoeting tussen de levende lijven van acteurs en hun publiek? Toch spreekt in beide een verlangen naar actieve kijkervaringen die ons opslorpen en ons aan “de binnenkant van het beeld” plaatsen. Waarom theater en games elkaar niet hoeven uit te sluiten of - sterker nog - naar elkaar toe bewegen sporen we op door in een stukje mediageschiedenis te duiken.
 
Dramaturg Erwin Jans gaat in gesprek met theaterwetenschapper Benjamin Verhoeven en choreograaf en danser Samuel Baidoo over de fascinatie van de podiumkunsten voor de virtuele ruimte van videogames. 
_____

Benjamin Verhoeven (1991) is momenteel onderwijsassistent Theaterwetenschap aan de Universiteit Antwerpen. Hij was een tijd lang dramadocent voor een jong publiek bij Opera Ballet Vlaanderen en hetpaleis. Tijdens de coronapandemie werkte hij met Eric Joris mee aan Hamlet’s Playground, een theaterbeleving in de online pixelwereld van Gathertown. Binnen de netwerkgroep Game|Play (verbonden aan de ULB en CiASp) verdiept hij zich sindsdien verder in onderzoek omtrent games en theater. Hij publiceert uitvoerig over dit thema. 
 
Samuel Baidoo (die/hun) (België, 1992) behaalde een master in illustratie en grafisch ontwerp aan Sint-Lucas in Antwerpen en studeerde dans aan het Conservatorium van Antwerpen. Die werkte met Koen de Preter, Maud Le Pladec, Kopergietery Gent, Agostina D’Alessandro, Maria Silva en Caroline D'Haese, Michiel Vandevelde, Nat Gras en Tuur Marinus. Momenteel werkt die als performer voor Nikima Jagudajev in Basically. Sinds 2021 is Samuel mentor voor het choreografisch werk van de studenten in de derde bachelor dans aan het Conservatorium. Samuel is lid van het collectief Hanafubuki, dat via samenwerkingen artistiek werk maakt voor een divers publiek. Op dit ogenblik werkt Samuel aan Plum Road Tea Dream, een autobiografische videogameperformance die het potentieel van de virtuele ruimte als onderzoekt.