Samen met een grote groep van makers en acteurs van Toneelhuis maakte Guy Cassiers een unieke enscenering van De blinden van Maeterlinck, misschien meer een performance of een installatie dan een voorstelling, met een intrigerende soundscape van Diederik De Cock.

De blinden is een gezamenlijk project van alle theatermakers en acteurs van Toneelhuis, net zoals De geschiedenis van de wereld in 10 ½ hoofdstuk (2009) en Middenin de nacht (2011).

De blinden (1890) is een stuk van Maurice Maeterlinck, tot nog toe de enige Belgische winnaar van de Nobelprijs Literatuur. De blinden gaat over een groep van blinden in “een oeroud bos in het hoge noorden, voormenselijk van aanblik, onder een hemel uitbundig bezaaid met sterren”, zoals Maeterlinck het bij de aanvang van zijn stuk omschrijft.

De blinden wachten op de terugkomst van hun gids. Langzaam beginnen ze te beseffen dat hun gids dood is en dat ze op zichzelf zijn aangewezen. De blinden weten niet wat ze moeten doen. Ze draaien rond elkaar met hun zinnen, weten niet waar ze zijn, wat ze zijn en wat er precies gebeurt. Dit nog altijd beklemmende stuk kondigt Samuel Becketts Wachten op Godot aan.

Toch gaat Guy Cassiers een andere richting uit met zijn interpretatie. Hij concentreert zich niet op de metafysische angst, maar op de maatschappelijke onzekerheid bij het wegvallen van een politieke leider. Voor Cassiers is het bos het theater zelf, waarin de toeschouwers verdwalen op zoek naar betekenis. De tekst van Maeterlinck wordt op de voet gevolgd, maar de makers en de acteurs krijgen een grote vrijheid om een aantal beelden, taferelen of tableaux vivants te bedenken.

Samen met het hele Toneelhuisteam maakt Guy Cassiers van de enscenering een politiek statement over de verantwoordelijkheid van het inpidu en over de plek van de machthebber.