Het heelal heeft ooit van de ene op de andere dag zijn middelpunt verloren. ‘s Avonds had het

er nog één, ’s ochtends ontelbaar veel. Louis Janssens (1995) en Ferre Marnef (1994) staan in Galileo voor het eerst enkel met twee op de scène. Ze brengen er evenwicht in dit onevenwicht of onevenwicht in dit evenwicht. Ze scheppen en balanceren. Alom verheerlijkte waarheden worden op de schouder getikt. Waar nooit aan getwijfeld werd, wordt nu betwijfeld. Want alles beweegt, vriendje. De wereld moet worden opengebroken, zodat de horizon weer naar alle richtingen glijdt.