Levitations is een gedachtenlandschap. Het is een darkroom. Het is een afgelegen hut in de bergen en iedereen is stil. Er is een sjamaan die iedereen betovert, tot ze zelf betoverd raakt en op de grond gaat liggen als een dier. Het is een feest en iedereen danst. Het is een concert. Het gezicht van de zanger is bedekt met tatoeages en hij mompelt in de microfoon: ‘This song is dedicated to the strangers who saved our lives’. Je bent van harte welkom in deze hut, in deze dark room en op dit feest. Je zult nergens een plek vinden die zo veilig is als deze. Welkom.
Hannah De Meyer creëert poëtische universa waar hoop en wanhoop, zijn en niet-zijn, seksualiteit, liefde en dood nooit ver van elkaar verwijderd zijn. Levitations is een restruimte, een gat in de tijd waarin niks gebeurt. En tegelijkertijd alles.
De Meyer bedient zich van een rijk geschreven, sprookjesachtige tekst vol diepe gedachten die ze vaak met een kwinkslag of knipoog met het publiek deelt. In vrijwel accentloos, scherp gearticuleerd Engels spreidt ze haar droomwereld over het publiek uit, als de doeken waarmee ze haar personages aankleedt. Een rookmachine met de naam ‘atmosphere’ draagt nog bij aan de ijle sfeer.
concept, regie
- Hannah De Meyer
met
- Hannah De Meyer
lichtontwerp
- Peter Missotten
productie
- Frascati Producties
coproductie
- Toneelhuis
- P.U.L.S. - Project for Upcoming Artists for the Large Stage
met dank aan
- Lut Lievens
- Jo D’Hoore
- Daan Couzijn
- Rik De Meyer
- Dries Segers
- Marieke De Zwaan
- Rosie Sommers