" Liedje voor Gigi is een ode aan de onbevangenheid, aan het ontdekken en de fantasie, en aan het geluk dat je kunt ontlenen aan een moment met een kind. Een ode aan een 'gewoon' moment eigenlijk. Dat Verdonck dan toch weer bijzonder maakt."

"En terwijl de bluesgitaren (in de geest van Bill Frisell) en Verdoncks verhaaltjes ons wiegen, kan het hypnotiseren beginnen, met geometrische figuren die voortdurend voor onze ogen uiteenvallen en zich opnieuw samenstellen door de bewegingen van de touwtjes van de Wunderkammer."

"Tussendoor bedient Verdonck panelen en schuifjes van een minitheatertje, waarin steeds nieuwe perspectieven en doorkijkjes ontstaan. Niets is wat het lijkt in deze kijk- annex toverdoos: een oneindige balzaal verdwijnt in een zwart gat, een rood vlak krijgt de illusie van de oerknal. Het is een kabbelend komen en gaan van kleuren, vormen en licht, waarin je wordt opgezogen als in een schilderij van Mark Rothko. Je geeft je over aan Verdoncks onthaastende magie."

"Liedje voor Gigi is een voorstelling om in te verdwalen, om je een uur lang over te geven aan de kleine handreikingen van tekst en toneelbeeld en vervolgens als een kind mee te tuimelen in die meervoudige perspectieven. En dan laten we de volwassen werkelijkheid wel even voor wat ie is, die wacht immers wel."

"We worden hier uitgenodigd om binnen te stappen in een andere dimensie. Het volstaat zich over te leveren aan de broze stem van de kunstenaar die, vaak verstopt in de schaduw van zijn doos, over zijn dagelijks leven vertelt. De veelkunstenaar richt zich tegelijkertijd tot zichzelf en tot zijn publiek, en hij begeleidt de subtiele dans van zijn objecten met anekdoten vol herinneringen. De intimistische verhaaltjes die hij vertelt, zingt of soms zelfs fluistert, schommelen tussen humor, sociaal bewustzijn en het bevragen van de schijnbare eenvoud van het dagelijks bestaan."

"Voor zijn minimalis­tische voorstelling Liedje voor Gigi - die nog geen 50 minuten duurt - knutselde hij een toverdoos in elkaar waarvan de deurtjes openschuiven door aan touwtjes te trekken. Elk nieuw deurtje verbergt weer een andere dimensie in de doos, waardoor deuren blijven opengaan en je je blik steeds verder op de einder kan richten. De belichting maakt het een bijzondere kijkervaring, die je bepaalde illusies van diepte en beweging verschaft.​"