Het boek schetst een fictief maar absoluut pessimistisch mensbeeld: een groep op een onbewoond eiland gestrande schooljongens vervalt in chaos en geweld, met de dood als gevolg. Ruim vijftig jaar later zet de Nederlandse schrijver Rutger Bregman, in zijn boek De meeste mensen deugen (2019), zich af tegen de klassieke 'vernistheorie' die beweert dat onder een dun laagje beschaving de mens schuilgaat als een egoïstisch en hardvochtig wezen. Bregman weerlegt de thesis dat juist ‘deze ware aard van de mens’ naar boven zou komen in tijden van crisis.

Bij slecht weer loopt het gay luxe cruiseschip Poseidon's Paradise op een rots en kapseist vervolgens op zee. De opvarenden, enkele drag queens, een kapitein, een dj en een schrijver spoelen aan op een onbewoond eiland. Voor de overlevenden lijkt het leven op het eiland een onverwachte opportuniteit, een natte droom, vol glitter en pruiken. Maar gaandeweg verandert het klimaat, onder het motto ‘survival of the prettiest’, in een wrede strijd om macht en bezit.

Queen of the Flies is een theatrale bewerking van een groepsdynamiek vol tegenstrijdige individuele belangen: de drang naar samenhorigheid, de angst voor uitsluiting, de zoektocht naar individuele zelfexpressie en de onderlinge verdeling van macht. Camping Sunset stelt de vraag hoe het oorspronkelijke materiaal vanuit Lord of the Flies resoneert in een wereld die constant balanceert tussen angst en verbondenheid. Wat gebeurt er wanneer deze vragen worden losgekoppeld van stereotypen over mannelijkheid en anno 2025 bevraagd en gespeeld worden door een groep waarin gender eerder een breed en vloeibaar spectrum is?

Eerder creëerde Camping Sunset Zomergasten (2019), Happiness (2020) en Ten Oorlog (2021). 
____

Freek De Craecker:
"In tegenstelling tot het voorbeeld dat Rutger Bregman aanhaalt in zijn boek, deed het tv-programma Boys Alone een soortgelijk experiment waarbij ze een groep jongens alleen in een huis lieten voor een paar dagen. Ze deden hetzelfde experiment nadien met een groep meisjes. Bij beide groepen gebeurden zaken als uitsluiting en chaos, maar bij de jongens viel op hoe ze direct naar destructie gingen en niet wisten hoe ze ruzies moesten bijleggen. De meisjes daarentegen leken veel meer op de gemeenschap gericht en zochten naar hoe ze als groep moesten omgaan als iemand zich gepest voelde.
Hoe kan een genderambigue groep invloed hebben op het verhaal van Lord of the Flies? Sluipt er binnen de drag gemeenschap ook toxische mannelijkheid binnen (heel wat drag performers zijn nog steeds mannen)? Een programma zoals Boys Alone toont aan dat samenwerken en geweld allebei gegenderde gedragingen zijn en hanteert een binaire logica. Wat als binariteit in vraag gesteld wordt en andere vormen van mannelijkheid en vrouwelijkheid geperformed worden?
Zit het slechte van nature in de mens of/en in de man? Of is het de context die er de mens toe aanzet? En over welke context spreken we dan? Wat is hierbij de rol van competitiviteit?"