De ene pauzeert en droomt van een eigen wereld, van een romance met die wereld.
De ander heeft een plicht te vervullen.
De ene wordt de minnaar, verliefd en gevangen ergens halverwege droom en wereld.
De ander roept – de vleesgeworden mysticus, open en ontvangend.
En zo staan ze rechtop, de smaak van ongelooflijk belangrijke woorden op hun lippen.
Je kunt het zien aan de manier waarop ze staan – een voorschot op de zwaartekracht.
Maar hun stemmen halen uit.

The Incantation Ploy is een stuk samengesteld uit zeven liederen of spreuken die samen manieren onderzoeken waarop we verhalen creëren. De steeds wisselende personages zoeken in onmogelijke combinaties naar een permanente romance of roes. Ze botsen voortdurend op vervreemding – door een gebrek aan communicatie, of misschien is de kloof gewoon onoverbrugbaar?