Samen met Hans Mortelmans en Simon De Winne richtte hij tibaldus op, waarmee hij o.a. Paard: een opera (2010), 4/3 (2012) en Persona (2013) maakte. Opvallend was de keuze om zowel met professionele als niet-professionele acteurs te werken. Na die eerste voorstellingen, die eerder abstract en beeldend waren, groeide er een hernieuwde interesse voor het ‘toneelspel’ en kwam de ‘acteur’ weer centraal te staan. Bij de Poolse auteur Witold Gombrowicz vond tibaldus het juiste materiaal om hun (speel)visie verder te ontwikkelen. Dat resulteerde eerst in Yvonne, Prinses van Bourgondië, dat in 2016 in de Bourlaschouwburg in première ging. Ontdaan van alle theatrale middelen stelde tibaldus zich radicaal scherp op het spel. Slechts met behulp van minieme dansante bewegingen en een concentratie op de woorden belichaamden de spelers – letterlijk – de betekenis van Gombrowicz’ tekst. “De combinatie van Gombrowicz’ Yvonne, Prinses van Bourgondië met de poëtica van tibaldus is een match made in heaven. Zowel voor de spelers als de toeschouwers”, aldus Jasper Delbeke in Etcetera. Tijdens Love at first Sight II presenteerde Tibaldus teksten van Hans Mortelmans in de installatie Nooit Opgevoerd Toneel, een reeks storende ‘voorvallen’ die de spelers verhinderen aan de opvoering van het eigenlijke stuk toe te komen. Ook hier waarde de geest van Gombrowicz rond; geen toeval dat diens tweede stuk, Het Huwelijk, voor tibaldus het vervolg werd op Yvonne. Opnieuw de concentratie op het spel – ”Het spel moet ernst zijn om spel te zijn!”–, nu ‘verlucht’ met (eigen bewerkingen van) live gebrachte polyfone gezangen. “Dit is het juiste stuk op het juiste moment: Het Huwelijk verbeeldt de verantwoordelijkheid die elk spreken vereist en geeft in politiek correcte tijden een actuele draai aan een zeventig jaar oude tekst”, schreef Gilles Michiels in Etcetera.
In september 2020 creëren Timeau De Keyser en tibaldus de productie Gekken & Specialisten, op tekst van Nobelprijswinnaar Wole Soyinka. Gekken & Specialisten ontmaskert met waanzin en woordspel onze samenleving als een eeuwige machtsstrijd tussen geloofssystemen die elk voor zich de waarheid claimen. Het is tibaldus’ meest donkere voorstelling tot nu toe. Opnieuw zet het gezelschap samen met een grote groep getalenteerde acteurs in op een muzikale benadering van tekst en een dynamische mise-en-scène. Els Van Steenberghe in Knack: “De Keyser bevestigt met deze productie zijn kunde als regisserend avonturier die al spelend met minimale maar perfect gedoseerde injecties licht, muziek en rekwisieten maximaal effect tracht te bereiken.”
Ondertussen bereidt het gezelschap ook Operette voor, Gombrowicz’ derde en laatste theatertekst: de geschiedenis van de 20ste eeuw als een reeks komstuumwissels, en de mens die zich uit dit dialectisch proces wil terugtrekken om ‘naakt’ te kunnen zijn. Dit alles met de hartstocht en heilige domheid van een operette.
Timeau De Keyser werkt ook regelmatig samen met filmmaker Pieter Dumoulin. Samen maakten ze de kortfilm De Reconstructie (2015) en de langspeelfilm Etangs Noirs (2018). Etangs Noirs werd gefilmd in de Brusselse ‘Modelwijk’ en gespeeld door bewoners uit deze wijk. “Niets is wat het lijkt in dit raadselachtige mysterie dat een van de meest originele films van het jaar belooft te worden. (...) Zoekend naar ingehouden spanning en een subtiel gevoel van naderend onheil in het alledaagse houden ze de kijker vast in een staat van ongrijpbare onrust.” (Michael Blyth, programmator BFI London Film Festival).
Timeau De Keyser schrijft ook regelmatig meer reflexieve bijdragen voor theatertijdschriften als Etcetera, zoals het recente Wie behoort de verbeelding toe? (maart 2020).
Ondertussen heeft Timeau stage gelopen bij Jan Fabre (Belgian Rules/Belgium Rules), Guy Cassiers (Vergeef ons) en Olympique Dramatique (Angels in Amerika).
Volg hier de projecten van de vier P.U.L.S.makers, hun werkproces en hun dialoog.
