Het filosofisch platform Troebel organiseert een Klimaatfestival in jeugdcentrum het Bos. Toen ik enkele weken geleden voorstelde om iets kleins op het festival te komen tonen (waar en wanneer het maar uitkwam) vernam ik dat er geen plaats meer was. Fair enough, maar reden te meer om toch met een werkje in het café te komen zitten om het daar te tonen aan wie dat wil. Tenslotte is de Bosbar van iedereen. Het toeval wil dat het eerste tafeltje waar ik mijn kunsten aanbiedt, aangezeten wordt door de organisatrice van het festival die niet wegsteekt dat ze mijn onaangekondigde bijdrage niet waardeert. Met alle respect voor het initiatief van het filosofisch platform en evenzoveel respect voor hun weigering mijn werk alsnog te willen gedogen, moet ik toch een glimlach onderdrukken wanneer ik de caroussel ronddraai waarop geschreven staat “are we not drawn onwards to new era”. Als ik de caroussel in tegenwijzerzin terugdraai lees je de letters achterstevoren en staat er opnieuw “are we not drawn onwards to new era”. En ik moet denken aan de zin van een andere filosoof waarvan ik zeker weet dat de organisatrices hem ook kennen. In ‘Waar kunnen we landen’ schrijft Bruno Latour ‘Het enige waar we mee te maken hebben zijn kwesties met of tegen andere aardbewoners, die dezelfde belangen hebben’. Dan ga ik aan de toog staan en trakteert Charlotte me op kweeperenijs. Enkele tafeltjes later fiets ik naar huis. Ik stop aan het frituur voor een familiepak. Wanneer de dame de frieten in het vet gooit en alvast een plastiek bakje klaarzet, zeg ik haar dat ik een kartonnen bakje verkies. Geen probleem zegt de dame, gooit het plastiek bakje in de vuilbak en zet een kartonnen in de plaats.

- Benjamin Verdonck