In de Lange Beeldekensstraat is er elke dinsdag- en donderdagnamiddag voedselbedeling. In de pastorij van de Heilige Hartkerk en vandaag noodgedwongen in de kerk zelf waar -echt waar- het wijwatervat dienst doet als pompbak waarboven een handgel dispenser hangt. Een mooier voorbeeld van buigzaamheid en aanpassingsvermogen zag ik de laatste tijd niet. 

De soep is lauw maar lekker, de broodjes met kaas én salami belegd, de kerk is koud maar de deur blijft open staan en als er pannekoeken zijn, zegt pastor Niek, dan is het kot hier te klein.

De eerste keer dat ik het doosje met de dansende figuren toon, valt één van de drie toeschouwers prompt in slaap, de tweede keer vertrekken mijn toeschouwers bij aanvang (ze hebben geen tijd) maar daarna heb ik meer succes. Ze vinden het werk heel mooi maar zien het volgende keer graag terug zonder de touwtjes. Gewoon een knop indrukken en meegenieten. En waarom ik hier speel en niet op de Meir en uit welk materiaal de doos gemaakt is waarop hij de figuren één voor één omzichtig betast. Iemand neemt voortdurend foto’s, iemand kwijlt uit zijn mond, iemand zegt bij het eerste figuurtje al ‘dit is niks voor mij’.

Een grote koude kerk, de deur voor iedereen open, lauwe soep, stoelen en als je even wil gaan liggen kan dat ook, een chocoladen sinterklaas voor onderweg, een scheermesje, zeep, hulp bij het aanmaken van een mailadres, een doosje met figuren die op het doosje dansen en bij het buitengaan nòg een broodje met kaas en salami want vandaag is er genoeg voor iedereen.

- Benjamin verdonck