“Klank trekt de geschiedenis dichterbij", zo is de overtuiging van Guy Cassiers. Voor Le sec et l'humide kampeerde hij in het Ircam in Parijs, waar hij zich onderdompelde in klankresearch en experimenten met de 'voice follower'.

Macht en taal: het is een favoriet thema van de voorstellingen van Cassiers bij Toneelhuis. Taal wordt vaak op een listige manier ingeschakeld om mensen hun waardigheid af te nemen, zegt hij. "Als je het kwade ontmenselijkt, valt het makkelijker te bestrijden. Kijk naar hoe de nazi’s de joden bestempelden als 'Untermenschen’."

Die strategie is een sluipende praktijk. Met de stemmenverwarring in Le sec et l’humide komen we dicht bij het uitgangspunt van De welwillenden: dat we in vergelijkbare omstandigheden allemaal dader zouden kunnen worden. En dat er dus een fascist in elk van ons schuilt:

Le sec et l'humide was bedoeld als een toonmoment, een oefening. Maar Cassiers maakte er een uitgewerkte voorstelling van, die haar punt duidelijk maakt. "Dit klankexperiment was voor mij essentieel", zegt hij. "We weten nu voldoende om met de vorm van De welwillenden aan de slag te gaan.”- Geert Van Der Speeten in De Standaard, 2 juli 2015