Driekoningen. Ik heb een nieuw werkje bij me zonder begin of einde en geen fotograaf. (Ik heb al enige tijd bedenkingen bij hoe ik mijn wereldtournee documenteer, alsof het niet bestaat als ik het niet vastleg, alsof het zwaartepunt ligt bij het verhaal achteraf, alsof ik wil bewijzen dat het wel degelijk plaatsvond).
Theaterplein. Behalve op marktdagen onbetwist terrein van skaters en ander tuig.
Woensdagnamiddag. Ik zet me op een stenen bankje met op de telefoon vioolmuziek.
Het is koud. Er zijn weinig mensen en niemand kijkt naar wat ik doe. Dat is ook geruststellend. Ik speel tot de muziek ophoudt en daarna nog eens en dan ga ik naar vrienden.

- Benjamin Verdonck