De voorstelling FRICTION vertrekt vanuit de hypothese dat frictie tussen mensen aan het verdwijnen is. We associëren frictie met weerstand, vertraging en conflict. Binnen een kapitalistische omgeving verlangen we eerder naar een smooth running situatie. Voor die gladheid betalen we een prijs, ze veroorzaakt afstand en dus kilte tussen mensen.
Choreograaf / theatermaker Sophia Rodriguez onderzoekt of het opzettelijk provoceren van wrijving tussen mensen een manier is om hen te verlossen van psychologische en culturele verschillen, die vaak in de weg zitten in het contact maken met anderen. Ze benoemt het zelf als hyper soap-opera therapy.
Zes performers ontmoeten elkaar in een denkbeeldige speeltuin in een park, een chill-out-zone, waar figuren met verschillende intenties elkaar tegen komen, spelen en vaak letterlijk over elkaar struikelen. Weg van de gladheid, gaan ze volop voor de botsing tussen tegengestelde krachten. 's Nachts onthult de speeltuin mensen met verborgen angsten, utopisch verzet en onvervulde verlangens.
In FRICTION wrijven individuele overtuigingen en identiteiten over elkaar alsof het stukken dood droog hout zijn. Deze ontvlambare situatie wordt gepresenteerd als een wezenlijk onderdeel van transformatie: vurig, speels en onontkoombaar.
Zes performers ontmoeten elkaar in een denkbeeldige speeltuin in een park, een chill-out-zone, waar figuren met verschillende intenties elkaar tegen komen, spelen en vaak letterlijk over elkaar struikelen. Weg van de gladheid, gaan ze volop voor de botsing tussen tegengestelde krachten. 's Nachts onthult de speeltuin mensen met verborgen angsten, utopisch verzet en onvervulde verlangens.
In FRICTION wrijven individuele overtuigingen en identiteiten over elkaar alsof het stukken dood droog hout zijn. Deze ontvlambare situatie wordt gepresenteerd als een wezenlijk onderdeel van transformatie: vurig, speels en onontkoombaar.
“Somehow, FRICTION manages to employ pleasure, irony and complete earnest at the same time.”
"FRICTION raises some deeply aesthetical, political and moral questions, that are reminiscent of contemporary thinkers like Claire Bishop and Chantal Mouffe. How and to what extent can we allow friction, in society and in the arts? Does friction inevitably lead to fire and thus, irreparable damage? It is commendable that Rodriguez dares to tackle these themes today. "
"Het is niet lief, het is ook niet vijandig, het is… tegenstrijdig. Alles door elkaar. Wrijving. Intimiteit als wrijving. Contact als conflict en innigheid in één. Het is een spel, het is een vertoning, maar je twijfelt er geen moment aan dat er iets getoond werd dat de werkelijke verhoudingen tussen de spelers maar een heel klein beetje bijkleurde. Op het randje af bühnenfähig. Maar niet helemaal. Op dat twijfelpunt werkt ‘Frictions’. Bijzonder!"
Downloads
concept
- Sophia Rodriguez
tekst
- samen met de performers tot stand gekomen
performers en makers
- Martina Calvo
- Vincent Focquet
- Anna Franziska Jäger
- Sophia Rodriguez
- Robert Steijn
- Simon Van Schuylenbergh
dramaturgie
- Robert Steijn
outside eye
- Meg Stuart
- Louise Van den Eede
kostuumontwerp en rekwisieten
- Sofie Durnez
scenografie
- Sofie Durnez
- Sophia Rodriguez
animatie
- Martina Calvo
muziek
- Gäsper Piano
stem
- Kalé Rodriguez Goldberg
- Simone Rodriguez Goldberg
- Audra Runnels
- Azul Belmar
- Violeta Belmar
geluidsontwerp
- Korneel Moreaux
lichtontwerp
- Jan Maertens
Paaldans advies
- Majo Cázares
productie
- Kunstenwerkplaats
coproductie
- Toneelhuis
- Kunstencentrum BUDA
- VierNulVier
met de steun van
- De Grote Post
- Kaaitheater
- Next Festival
met financiële steun van
- Tax Shelter maatregel v/d Belgische Federale Overheid
- via Look@Leo
- de Vlaamse Gemeenschap
- De Vlaamse Gemeenschapscommissie
