Daarop focust Guy Cassiers in zijn enscenering voor HETPALEIS van Het vertrek van de mier, naar het gelijknamige boek van Toon Tellegen.

Tellegen grijpt in Het vertrek van de mier (2009) terug naar een van zijn geliefkoosde thema’s: reizen, verlangen naar de verte, weggaan, missen en gemist worden. Als de mier besluit om voorgoed weg te trekken, blijven de andere dieren ontsteld achter. 

In Cassiers’ enscenering wordt de schouwburg het grote dierenbos, op zijn beurt synoniem voor de verwarring waarin de dieren zich bevinden. En elk dier reageert zoals het gebekt is: de mus geeft les in vertrekken, de beer pikt het stukje taart in van de mier en bedenkt meteen dat alle taarten hem eigenlijk toekomen, de boktor moet het oplossen en brengt de oeros, holenbeer en dodo terug, maar niet de mier…

“Niet ver van de rand van het bos stond het huis van de mier. De deur was open. De kamer was verlaten. Het bed was door elkaar, de deken lag half op de grond. De kast stond open en alle planken waren leeg. Er hing één oud omgekruld briefje aan de muur, waarop stond: ‘De mier, dat ben ik.’” - Toon Tellegen

De cast werd samengesteld door kunstZ, een sociaal-artistieke organisatie in Antwerpen, die acteurs en podiumkunstenaars van perse origine ondersteunt en begeleidt richting theatersector. In Het vertrek van de mier werken zowel professionele als niet-professionele acteurs mee aan deze unieke voorstelling.

Karrewiet kwam al eens kijken naar de repetities. Bekijk hier de reportage.