Abke Haring studeerde in 2002 af aan het toenmalige Antwerpse Herman Teirlinckinstituut met de zelfgeschreven monoloog Nageslachtsfarce/genocide. Sindsdien wisselt ze acteren af met schrijven en regisseren. Op Nageslachtsfarce/genocide volgden twee nieuwe stukken van haar hand, Kortstond (zelfbaat/tucht) en Cerebraal Vernis. Samen vormen ze een trilogie, een “boerenklucht rijk aan ellende en stront, met als middelpunt het sterven van een moeder”. Eerder dan drie verhalen zijn het momentopnames, dwarsdoorsnedes van een hoofd op hectische momenten. 

Toneelhuis en STUK gaven aan Abke een nieuwe opdracht: een nieuwe tekst, door haar te schrijven en te spelen. Als bondgenoten treden aan: Bart Meuleman als adviseur en Jean Bernard Koeman als scenograaf.