"Traditioneel worden belevingswijzen voor mensen met een beperking ‘toegevoegd’ aan bestaande vormen, alsof toegankelijkheid een extraatje is op de standaard. Deze voorstelling doorbreekt dat paradigma en maakt van inclusie (voor doven) een fundamenteel uitgangspunt. Taalbarrières verdwijnen, terwijl het publiek tegelijk een spiegel wordt voorgehouden: beperkingen liggen niet bij het individu, maar zijn het effect van dominante normen die steeds herhaald worden op en naast het podium. Zo ademt [meeuw] tot in zijn kleinste detail een totaalvisie op wat theater zou kunnen zijn: radicaal toegankelijk (voor doven) en grenzeloos verbindend."

"Als je graag tijd maakt voor de meest uitzonderlijke voorstelling van het jaar, maak dan tijd voor deze meeuw."

"In [meeuw] kijk je niet zozeer naar een verhaal, maar naar mensen met hun verlangens en gebreken. Dat is natuurlijk op het conto te schrijven van Tsjechov, die geweldige personages uittekende, maar zeker ook op dat van de acht spelers die zich volledig smijten. "

"Yana Wuytjens is de ster van de avond als ‘Konstantin’ en legt de nadruk op ‘tragi’ in deze tragikomedie"

"Dit stuk was door alle drempels allesbehalve eenvoudig om te maken, maar toch vinden de makers nog de ruimte om daarnaast ook te breken met patriarchale normen, én om te tonen hoe moeilijk het is om in deze gepolariseerde wereld uit onze bubbel te kruipen. Maar dat het niet onmogelijk is: ook dat toont [meeuw]. "

"Deze ‘[Meeuw]’ doet zo op een originele manier recht aan Tsjechov door gebarentaal in te zetten als een rijk expressief instrument dat het onderscheid tussen wie wel en niet slecht hoort uitwist. Alle spelers staan met gelijke wapens op de toneelvloer. Toen Stijn Van Opstal dacht aan een stuk in gebarentaal leek dat een ware gok. Dankzij de inzet van de spelers, de begeleiders en de tolken werd het echter een totale triomf. Dit is gewoon een zeer goede opvoering van één van de ontroerendste teksten uit de theatergeschiedenis. Stijn Van Opstal heeft gegokt en gewonnen."

"In [meeuw] herschrijft Olympique Dramatique Tsjechovs De Meeuw met Vlaamse Gebarentaal (VGT) als centrale taal. Dat dwingt tot een andere economie van de zintuigen, tot andere beslissingen over waar je je focus legt, als toeschouwer, eigenlijk tot een heel andere zintuiglijkheid. Zo gaat de subtiele klassenstrijd die Tsjechov altijd voert, nog een stap verder: hier wordt communicatie in vraag gesteld, en zelfs de taal zelf. (...) De doventaal wordt de norm, het logocentrisme verandert van gedaante, het gebaar domineert, niet de spreektaal."

"Tsjechovs prachtige klassieker wint in gebarentaal alleen maar aan kracht. (...) Deze uitvoering en zeker het verrassende einde zorgen voor de ontroerendste Meeuw-opvoering die ik in mijn leven gezien heb. Tsjechov, in een nieuwe vorm."

"De beste manier om een taal te leren is ontmoeten. En gezien mijn taal theater is, heb ik mensen gezocht om een voorstelling mee te maken. Mijn nieuwsgierigheid werd een ambitie en half november wordt 'Meeuw' als eerste repertoirestuk in Vlaamse Gebarentaal opgevoerd in de Bourla."

"Dat had ik echt niet gedacht, dat de horende acteurs zo vlot zouden kunnen gebaren. Ook naast de scène kunnen we al vrij goed communiceren. Dat vond ik altijd erg belangrijk: dat we een volledig gelijkwaardige voorstelling zouden maken."

"‘Eindelijk zijn dove acteurs geen buitenstaanders meer’: Olympique Dramatique brengt Tsjechov in gebarentaal"

"Als het geluid wegvalt, word je gedwongen om anders naar de ander te kijken. Er ligt een enorme schoonheid in het observeren van mensen die elkaar proberen te begrijpen."

"Ik vond het heerlijk om eens puur naar de acteurs te kunnen kijken – als ik normaal naar het theater ga kan dat alleen met boventiteling of een tolk, en moet ik mijn aandacht de hele tijd verdelen tussen de vertaling en wat er op de speelvloer gebeurt."

"Het Toneelhuis in Antwerpen speelt "Meeuw" in gebarentaal met dove en horende acteurs."

"Tsjechov maakt met enorm veel humor en mededogen komedies over de struikelende mens die wij blijkbaar al eeuwen zijn. 'De meeuw' in het bijzonder is wat mij betreft een van de mooiste en tederste stukken uit de toneelgeschiedenis."

"Olympique Dramatique speelt 'Meeuw' van Tsjechov in gebarentaal, en dat is een primeur. Beluister de radioreportage"

"Niemand kan tederder de klungelende mens analyseren dan Tsjechov"

"Première van *Meeuw* in Vlaamse Gebarentaal."

"De vaak geciteerde waarheid dat Tsjechovs personages elkaar niet echt horen, komt door de gebarentaal op theatraal duidelijke wijze naar voren. De emotionele nuances gaan daarbij niet verloren — ze worden juist sterker, soms bijna grotesk, maar altijd dramatisch voelbaar."