Net afgestudeerd aan de toneelschool van Lille, richtte Julien Gosselin in 2009 met enkele van zijn medestudenten het theatercollectief ‘Si vous pouviez lécher mon coeur’ op. Hij ontleende deze bizarre naam aan een zin uit Claude Lanzmanns film Shoah: “Als je aan mijn hart kon likken, zou je vergiftigd sterven.” Frankrijks jongste theatertalent kiest voor hedendaagse teksten. Hij wil hiermee tot de toeschouwer spreken in de taal van vandaag en rechtstreeks, zonder filter. Het liefst bewerkt hij complexe, thematische romans. Zijn theater noemt hij documentair.

Les Particules élémentaires (Elementaire deeltjes) is zijn derde regie en de eerste Franse toneelbewerking van Houellebecqs meest bekende roman. Hierin volgen we het leven van twee halfbroers, de ongeremde hedonist Bruno en de geniale wetenschapper Michel. Elk op hun manier zijn zij diep ongelukkige mensen, niet in staat tot affectie of communicatie. Met zijn spelers zoekt Gosselin telkens twee zones op: die van de pure poëzie en die van de fysieke, zintuiglijke en emotionele ervaring. In Les Particules élémentaires zijn de tien jonge acteurs ware multitalenten. Ze spelen dubbelrollen, reciteren poëtische teksten en maken live video en muziek. En dat alles vol overgave. Kortom, elke scène verrast en ontroert, vier uur lang.