"Ze worden één lichaam. De beats afgewisseld met de klassieke uitvoering van Monteverdi werken hier wonderwel. (...) De voorstelling werkt toe naar de ontlading van het samenzijn in de verscheidenheid.  "

"In Madrigals gaat Benjamin Abel Meirhaeghe aan de slag met het achtste madrigalenboek van Claudio Monteverdi. Maar gezien de emoties van liefde en strijd van ons allemaal zijn, geldt dat ook voor de uitvoering van de canti guerrieri en amorosi. Privileges en dogma's bestaan niet het artistiek universum van BAM, dus zingen de dansers en dansen de zangers. Monteverdi overleeft dat allemaal. Meer nog: zijn muziek vormt de perfecte soundtrack voor een anderhalf uur durend ritueel waar onze menselijkheid zelf wordt aangesproken en gevierd. Na afloop wilde ik vooral nog wat langer in die zo bevrijdende utopie verblijven, liefst aan het kampvuur. Met een gitaar in de hand. Heerlijk ook om te zien hoe BAM de hele theatermachinerie benut om zijn droom vorm te geven. Met een stel prachtige performers bovendien. Madrigalen is een trip. Hang in there."

"Not a real choreography but, rather a performance. (...) Here the body, the voice, the singing, the action, the scenography and all the other elements summoned on stage suggest a very sophisticated series of intuitions. The ensemble is a madrigal in name and in fact, which establishes a totally carnal relationship with Monteverdi's music. In this show, the archive is present according to a dimension that we would define "from Wunderkammer". On stage, from Monteverdi to performance art, a thread is stretched which, when looked closely, is a real game of mirrors. a still and always current dimension of the discourse on the performing arts. Creative processes feed on ever new and different relationships with the past and with the past of the arts themselves. "

""Het werk van Monteverdi is in de loop der tijd vastgeroest in zeer strikte conventies, terwijl hij voor zijn tijd een zeer vernieuwende en radicale kunstenaar was, zijn kunst was voor iedereen. Met mijn werk probeer ik zijn muziek te bevrijden van reactionaire controle, en opnieuw aansluiting te vinden bij zijn vermogen tot betovering.""