Meneer Bark praat vooral over zijn vrouw die kort voordien is overleden. Meneer Linh verstaat hem niet maar hij luistert, met zijn kleine meisje op schoot. Ze blijven elkaar dagelijks op hetzelfde bankje in het park ontmoeten. Tot op een dag alles verandert…

Een aangrijpende vertelling, gebaseerd op een novelle van Philippe Claudel, over een man die zijn land moet ontvluchten met het weinige dat hem nog rest.
Na Het kleine meisje van meneer Linh maakt Guy Cassiers een Engelstalige hercreatie met een acteur uit het coproducerende land Luxemburg: Jules Werner.

Omdat Jules alleen op het toneel staat en alle rollen - die van verteller, van meneer Linh en van meneer Bark - speelt, krijgt de voorstelling een bijzondere kleur, atmosfeer en betekenis. Het thema van de vriendschap en van de ontmoeting verschuift naar de achtergrond. Het wordt een voorstelling over de kracht van de verbeelding en de uitbeelding. 

Werner vertelt het verhaal met alle middelen die hem ter beschikking staan: tekst, woorden, beelden, muziek, geluid, projecties,... Maar het is tegelijk ook een voorstelling over eenzaamheid, over het verlangen naar communicatie met de andere en niet in de laatste plaats met het publiek. Zitten we in het hoofd van de verteller? Zijn meneer Linh en meneer Bark stemmen in zijn hoofd? Is vertellen zijn manier om een trauma te verwerken?

De Engelstalige versie is een coproductie met Les Théâtres de la ville de Luxembourg (LU).