De Trojaanse oorlog, ook wel de ‘moeder aller oorlogen’ genoemd, levert een hallucinante reeks portretten op van vrouwen die hun leven en liefde verwoest zien door de waanzin van de oorlog: Klytaimnestra, de Trojaanse Hecabe, Andromache, Kassandra... 

Mokhallad Rasem laat zich inspireren door de aanklachten die deze vrouwen de wereld instuurden: lamentaties die zowel de zinloosheid van het geweld als de woede over de eigen machteloosheid bezingen.

De gelijkenis met landen als Irak, Syrië en Libië – door oorlog, extremisme en sektarisch geweld verscheurd – hoeft niet ver gezocht te worden: lijden en verdriet echoën over de eeuwen heen. Hoe vrouwen in deze landen met geweld en zijn vele neveneffecten omgaan, capteert Mokhallad Rasem in filmbeelden die hij ter plekke gaat draaien en vervolgens confronteert met zijn performers op scène.