
Deze gebeurtenis staat model voor het verdriet van duizenden die niet kunnen rouwen zoals zij het willen.
The Grief of Red Granny is het eerste deel van een tweedelige AfrOpera over individuele en collectieve rouw. In dit eerste deel maken we een emotionele reis door het hart van een vrouw, losjes geïnspireerd op koningin Elisabeth en op de oma van Gorges (twee Red Grannies) en geportretteerd door actrice Tine Joustra. Ze verwelkomt ons in de ruïnes van haar herinneringen en neemt ons mee op de golven van haar onverwerkt verdriet.
In deze geritualiseerde AfrOpera geeft Görges Ocloo ruimte en stem aan diegenen die geen kans hebben gekregen om individueel afscheid te nemen van hun geliefde: ouders van vermiste kinderen, slachtoffers van oorlogen, pandemieën, terroristische aanslagen, …
In zijn kenmerkende surrealistische beeldtaal brengt Ocloo dit raadselachtige rouwproces tot leven in de Hof van Eden. Zes engelen - drie klassieke zangers en drie muzikanten, allen uit Zuid-Afrika - vormen het ensemble. Het muzikale leidmotief is Stabat Mater van Pergolesi. “I will bring Pergolesi to my Voodoo church”, aldus Ocloo. In zijn radicale bewerking van deze beroemde compositie laat hij zich inspireren door weelderige rouw- en begrafenisrituelen van over de hele wereld. Een muzikale confrontatie tussen culturen. Een universeel geluid van verdriet en feest tegelijkertijd.
"Een uitstekende Tine Joustra brengt een monoloog over liefde en houden van, over pijn, verdriet en loslaten – moeiteloos tussen vier talen laverend."
"Het ‘Stabat Mater’ van Giovanni Battista Pergolesi is het houvast van deze klaagzang die tegelijk een eerbetoon is aan zowel doden als overlevenden. Ocloo neemt alle vrijheid met deze partituur. Hij eigent ze zich toe, en uit die confrontatie ontstaat een bijzondere schoonheid. "
"De muzikale kruisbestuivingen resulteren in een opera vol verrassende wendingen, en met het soort uitbundige energie dat gebruikelijk is in Afrikaanse kerkgemeenschappen."
"De liefde heeft weinig woorden nodig, de dood nog minder. De rouwende weduwe - knappe rol van actrice Tine Joustra - wordt voortdurend gadegeslagen door zes Afrikaanse engelen, die de twaalf delen van het ‘Stabat Mater’ uitvoeren. Het instrumentarium is gewaagd: drum, cello en gitaar met sopraan, mezzosopraan en bas als stemmen. "
"Anderhalf jaar al staat Pergolesi’s Stabat mater op repeat . Op mijn telefoon. Thuis. Song na song beluisterde ik urenlang. ‘Wat voel ik?’ vroeg ik me telkens af. Dan ging ik achter mijn instrumenten zitten en herschreef de partituur voor zes Zuid-Afrikaanse muzikanten. In Europa worden we geboren al fietsend, in Zuid-Afrika worden ze al zingend geboren. Wat zij met hun stem kunnen, is verbijsterend."
Downloads
concept, tekst, regie, compositie, scenografie
- Gorges Ocloo
actrice
- Tine Joustra
sopraan
- Nobulumko Mngxekeza-Nziramasanga
mezzosopraan
- Nonkululeko Nkwinti
basso profondo
- Ntuthuko Ziqubu
gitaren
- Charlton Daniels
cello
- Dane Coetzee
drums/percussie
- Carla Williams
dramaturgie
- Jana Beckmann
- Josse De Pauw
geluidsontwerp
- Victor Hidalgo
lichtontwerp
- Lies Van Loock
- Gorges Ocloo
kostuumontwerp
- Tanya Maldonado
- Esther Reijnen
decorontwerp
- Senne Suls
- Noah Dockx
- Chris Reijnen
- Niels Antonissen
- Patrick Jacobs
productie
- Toneelhuis
- LOD muziektheater
in samenwerking met
- Artscape Theatre Centre Cape Town
met de steun van
- de Tax Shelter maatregel v/d Belgische federale overheid via Gallop Tax Shelter
- de Diplomatieke Representatie van Vlaanderen in Zuid-Afrika
- Sabam for Culture