“De wereld wordt pas werkelijk door hoe we ernaar kijken en het is de blinde gids die ons de ogen opent.” - Guy Cassiers

Weinig artiesten hebben zoveel pijlen op hun boog als de 35-jarige Britse Kate Tempest: ze haalde met haar gedichten en romans meteen een rits prijzen binnen en ze heeft – met haar spoken word performances – ook het aura van een rockster die grote zalen vult.

In haar spreekgedicht Tiresias laat Tempest de identiteit van de spreker verglijden van man over vrouw naar blinde ziener die inzicht verwerft in de menselijke existentie. Geknipt materiaal voor actrice Katelijne Damen, met wie Guy Cassiers eerder de voorstelling Orlando maakte, naar Virginia Woolf. Orlando vertelde toen, net als Tiresias nu, het verhaal van een transformatie van man naar vrouw en stelde daarbij alle vragen over identiteit op scherp. 

Tempest plaatst deze problematiek middenin een hedendaagse stedelijke context waarin een individu zich steeds makkelijker dreigt te verliezen. Bij haar is Tiresias een vijftienjarige jongen van nu, die tot vrouw transformeert 
en uiteindelijk een profeet wordt naar wie niemand luistert. Ondanks de ogenschijnlijke zwaarte van dit thema is Tempests taal bijzonder speels en concreet. 

Voor de vormgeving werkt Guy Cassiers samen met Charlotte Bouckaert. Net als in Antigone in Molenbeek dialogeert het woord met het laatste strijkkwartet (nr 15) van Dmitri Sjostakovitsj, waarin de componist afscheid neemt van het leven.