Erik Vlaminck schrijft een nieuw toneelstuk voor drie acteurs over de onterecht vergeten Antwerpse schrijver Roger Van de Velde (1925-1970). Geert Van Rampelberg, Ben Segers en Wouter Hendrickx spelen.  Puzzelstukjes van een versplinterd leven. Soms schitterend in de zon. Soms zwart van de diepste ellende. De pijn van het zijn in schoonheid gevat.

Journalist Roger Van de Velde (1925-1970) kwam in aanraking met het gerecht nadat hij doktersbriefjes had vervalst om Palfium te bekomen. Het medicament was hem eerder door zijn dokter als pijnstiller aangeraden op een moment toen de verslavende werking van het product nog niet bekend was.
Onbegrijpelijk maar waar: omwille van bovenvermelde fraude bracht Van de Velde met korte onderbrekingen acht jaar in gevangenissen en psychiatrische instellingen door. In die omgeving schreef hij een klein literair oeuvre met blijvende waarde.
Een schrijversactie leidde uiteindelijk tot zijn vrijlating. Slechts enkele weken later zat Roger Van de Velde dood op een stoel op een terras in het Antwerpse stadscentrum. Hij overleed waarschijnlijk ten gevolge van een overdosis Palfium.
Anno 2012 blijft de (niet-)behandeling van geïnterneerde gevangenen in België nog steeds een welvaartsstaat onwaardig.

"Gelijkenis van personen en toestanden, zegt u? Toeval.  Louter toeval." -uit Galgenaas, Roger Van De Velde