Olympique Dramatique

Olympique Dramatique is een theatercollectief met als kernleden toneelspelers en -makers Tom Dewispelaere en Stijn Van Opstal. Bij de oprichting in 1999 lagen ook Ben Segers en Geert Van Rampelberg mee aan de basis van het gezelschap. Olympique Dramatique begon als autonoom spelerscollectief: ze werkten zonder regisseur, maar met zielsverwante spelers in wisselende constellaties. Ze lieten zich opmerken met fysieke en brutale voorstellingen met veel humor, virtuoze taalbouwsels en geweld. Stukken als De Krippel (2001), De Jossen (2004) en The Lieutenant of Inishmore (2006) portretteerden gesloten, op zichzelf teruggeplooide leefgemeenschappen.

In 2006 gaf Guy Cassiers Olympique Dramatique onderdak bij Toneelhuis. Hij zou meteen ook de eerste regisseur worden met wie het collectief de confrontatie aanging: in 2008 maakten Olympique Dramatique en Guy Cassiers samen De geruchten, naar de gelijknamige roman van Hugo Claus. In de jaren daarop volgden creaties met regisseurs Raven Ruëll (Titus Andronicus, 2009), Bart Meuleman (In de strafkolonie / Het hol, 2010) en Pieter De Buysser (Het litteken lip, 2010). Bij het kanaal naar links (2011) was hun eerste samenwerking met de Nederlandse film- en theaterregisseur Alex van Warmerdam; vijf jaar later volgde Het Gelukzalige (2016). Tussendoor bleef Olympique Dramatique ook voorstellingen maken zonder regisseur, vaak met bevriende collectieven als tg STAN (Het wijde land, 2013 & Poquelin II, 2017) en LAZARUS (Niets is onmogelijk, 2012).

Met of zonder regisseur, met kleine of grote cast, musical (Adams Appels, 2009) of teksttheater - de rode draad doorheen hun werk bleef onveranderd de grote liefde voor de toneelspeler. Gaandeweg kwam daar ook de liefde bij voor stevige repertoirestukken die floreren bij een aandachtige acteursregie - die Stijn Van Opstal en Tom Dewispelaere met AUGUSTUS ergens op de vlakte in 2014 voor het eerst voor hun rekening namen. In 2017 zetten ze hun tanden in Risjaar Drei, in 2019 maakten ze Angels in America: opnieuw bejubelde producties die de zalen overal te lande deden vollopen.

Olympique Dramatique vertelt graag verhalen voor een groot publiek, en met een zo groot mogelijke groep acteurs, van verschillende generaties. Het opvoeren van de spelende mens zien Van Opstal en Dewispelaere nog steeds als het krachtigste en ontroerendste gebaar dat je met theater kunt maken. Qua tekstkeuze grijpen ze vaak terug naar klassiek repertoire - zoals recent Wachten op Godot (2020) en Vijand van het volk (2022).

In seizoen 2023-2024 stonden ze zelf weer op scène. Tom Dewispelaere maakt een speelde in het najaar Alle schone dingen. Samen met het publiek gaat hij in deze ontroerende solo van de Britse auteur Duncan Macmillan op zoek naar wat het leven de moeite waard maakt. Stijn Van Opstal was in het voorjaar te zien in Klytaimnḗstra, opnieuw een samenwerking tussen Olympique Dramatique en STAN. Drie versies van de bekende Griekse tragedie komen samen en zetten het personage van Agamemnon in een nieuw daglicht.

In 2024 verraste Olympique Dramatique met een voorstelling die onze hele manier van theater beleven op zijn kop zette. [meeuw] , naar De Meeuw van Anton Tsjechov, werd geheel vertaald en gespeeld in Vlaamse Gebarentaal, door een gemengde cast van dove en horende spelers.

In seizoen 2025-2026 gaan ze aan de slag met Voor het pensioen (Een komedie van de Duitse ziel) van Thomas Bernhard: een zwarte, grimmige en tegelijk hilarische komedie over een samenleving die bespookt blijft door haar extreem-rechtse verleden.

Sinds 2022 neemt Olympique Dramatique samen met Lisaboa Houbrechts, Görges Ocloo, FC Bergman en Benjamin Abel Meirhaeghe de artistieke leiding van Toneelhuis voor zijn rekening.