"Met Werken en dagen reflecteert het toneelgezelschap FC Bergman over de teloorgang van het boerenleven en de nood aan verbinding. De woordeloze voorstelling grossiert in knappe theatrale beelden die ook vaak pijn doen. (...)  FC Bergman schotelt knap geconstrueerde schilderachtige taferelen voor, maar ze zijn niet vrijblijvend. Bij elke scène denk je na over de betekenis en de bedoeling. "

"De seizoenen volgen elkaar op, en ook de rites de passages van de mens komen in beeld. De geboorte, het opgroeien, het samenleven, de dood. Dat alles wordt verrassend in beeld gezet, met verwijzingen naar iconische schilderijen en beelden. Vaak zijn het pregnante beelden, technisch verrassend en vernuftig, het blijft steeds spannend om te zien hoe de groep nieuwe beelden opbouwt, ze omvormt, ze laat verdwijnen en aan iets nieuws begint. "

"FC Bergman heeft in de loop der jaren de kunst van het verbeelden geperfectioneerd. Decor, licht en muziek worden met adembenemende effectiviteit (en de nodige humor) ingezet. (...) Werken en dagen is een schitterend vormgegeven waarschuwing voor het verlies aan gemeenschap."

"Alle kracht zit in de muziek, het licht en de beelden die zo sterk zijn dat je geen enkel moment een verhalend kader mist."

"I’m mesmerised, there are so many dimensions to this community and I’m engaged every time we go deeper into their workings. They do horrible and beautiful acts with equal measure, they’re focused and determined because of an implicit awareness of something greater than themselves."

"De achterliggende gedachte is: leef op het tempo van de seizoenen. Wij staan daar als samenleving heel ver van af. Ons leven wordt gedirigeerd door technologie, en daar worstelen we mee. Het zorgt ervoor dat we naar de natuur verlangen. Daar gingen we mee aan de slag."

"Het gaat over een groep mensen die nog in touch zijn met de seizoenen en die elkaar heel erg nodig heeft om te overleven. En het gaat ons om de heimwee naar dat gevoel van verbondenheid met elkaar en ook met de natuur."

"Werken en dagen is absoluut geen aanklacht, maar heeft van al onze voorstellingen misschien wel het meest te maken met de tijd waarin we leven. Met hoe we ons samenleven met de natuur en de seizoenen zijn verloren, hoe we zijn beginnen denken dat we daarin zelf het tempo konden bepalen en wat de gevolgen daarvan zijn.""