In de zomer van 2015 keerde Mokhallad Rasem terug naar zijn geboorteland Irak, naar de stad waar hij zijn loopbaan als theatermaker begon: Bagdad. In 2003 viel een coalitie van Amerikaanse en Britse troepen Irak binnen om Saddam Houssein ten val te brengen. Sindsdien is het land in een uitzichtloze spiraal van een burgeroorlog terecht gekomen.

In Bagdad ging Rasem op zoek naar een generatie jonge mensen die opgegroeid is in de oorlogsellende. Hij deed er een workshop met een vijftigtal deelnemers, vroeg hen naar hun dromen en liet hen die presenteren aan een publiek. Dat legde hij vast in een aangrijpende documentaire. In vele varianten spraken de deelnemers over het verlangen naar een gewoon leven, zonder conflict, zonder oorlog, zonder godsdienst, zonder steeds weer de dood: “Wie zou ik dan zijn? Hoe zou het leven, mijn leven dan zijn?”

“Misschien is de nood aan de heropbouw van een eigen identiteit voor mensen in een oorlogssituatie belangrijker dan de heropbouw van de kunst, maar in de constructie van een nieuwe identiteit en een nieuwe realiteit kan kunst een rol spelen. Kunst kan dan misschien niet de wereld veranderen, maar kunst kan wel de realiteit van één persoon veranderen”, aldus Mokhallad Rasem.